ข่าวซ้ำซาก - ที่จะเป็นข่าวได้ทุกวัน เพราะรั่วได้ทุกวัน แบบที่เคยแบบที่เป็น

บันทึกด้านบนเป็น Case ที่มีการรั่วไหลและระเบิด ของโรงงานเคมี ในต่างประเทศ และครั้งร้ายแรงที่สุด ที่Bhopal มีคนตายเกือบ 4 พันคน ของ Union Carbine หรือ Dow Chemical และวันนี้มาที่มาบตาพุด แต่รอว่าวันไหนจะถูกบันทึก

ระบบปิดตา ไม่ว่าไม่มีปัญหามลพิษ เหมือนน้ำเสียที่ปล่อยลงใต้ผิวน้ำทะเล ของโรงไฟฟ้าถ่านหิน BLCP แค่มองไม่เห็นจากเรือ แต่มองเห็นจากทางอากาศ

คนทั้งประเทศคงตะลึง กับข่าวรายวัน กับการรั่วของก๊าซ ที่มาบตาพุด แต่คนที่มาบตาพุดชาชินแล้ว ที่เป็นข่าวมากช่วงนี้ เพราะมีคนใส่ใจมาก โดยปกติถ้าไปยืนอยู่ใกล้ๆโรงงานสัก 4-5 นาที ก้อแทบจะเป็นลมสลบ หลายๆโรง ปล่อยกระปิดกระปอยออกมา มันก้อรวมกันอยู่ในอากาศตรงนี้ ที่มาบตาพุด

มีหลายคนถามว่าคนมาบตาพุด ได้อะไรจากโรงงาน จะได้ก้อตอนก่อสร้างโรงงานเท่านั้น มีคนทำงานก่อสร้างสัก 2-3 พันคน ประมาณ 1 ปีครึ่ง หลังจากสร้างเสร็จแล้ว จะเหลือคนทำงานประมาณ 150-250 คน หรืออาจจะต่ำกว่าร้อย ที่ออกมากินข้าวออกมาซื้อของ ถ้าโรงงานใหม่ ไม่เข้ามาก่อสร้างล่ะ ... ผู้บริหารของโรงงาน ส่วนใหญ่ก้อจะพักแถวสัตหีบ ในระยอง ในบ้านฉาง หรือไกลกว่านั้น แทบจะหาอาหารรสชาดดี ในตลาดมาบตาพุดไม่ได้ ในเวลาเย็น กับข้าว-ผัก-ผลไม้-ขนม จัดเตรียมไว้ขายกับคนที่ใช้แรงทำงาน เกือบทั้งหมด

มีหลายคนถามว่า พ่อค้า-แม่ค้า ในมาบตาพุด ได้อะไรจากโรงไฟฟ้า ขนาด 1400 MW ด้วยเงินลงทุน 4 หมื่นล้าน หลายคนคิดย้อนกลับ ไป เมื่อปี 2547-2549 แล้วก้อจะตอบอะไรไม่ได้ ว่าได้อะไร เพื่อแลกกลับการอยู่ของโรงไฟฟ้าถ่านหินขนาดใหญ่ ไปอีก 30 ปี ไม่รู้ว่าวันไหนอะไรจะพัง อะไรจะรั่ว วันไหนก้อวันนั้น ไม่ต่างกับ ระเบิดที่รอเวลา หลายคนบอกใช้ถ่านหินชั้นดี ไม่มีมลพิษ แต่คงที่บอกแบบนั้น นั่งจิ้มแป้น ที่กรุงเทพฯ ก้อแบบนั้น

NEW DELHI: On the eve of the 25th anniversary of the Bhopal Gas Disaster, theMadhya Pradesh high court at Jabalpur dealt another blow to the victims in their quest for justice. The victims of the world's biggest ever industrial disaster have received only about one-fifth of the compensation promised to them under the 1989 agreement. ( Watch Video ) Stung by the injustice of this paltry compensation, the victims had approached the apex court, which had approved the 1989 agreement. It was only in 2004 that the Supreme Court admitted a plea by gas victims seeking to reopen the compensation issue. Three years later, in 2007, the court rejected it, asking the victims to approach the state government. An application was then filed before welfare commissioner R S Garg who rejected it in January this year. The harried and desperate victims knocked on the doors of the MP high court to quash this order. But the HC turned it down on November 30. ``It's back to square one. We will go back to the Supreme Court again,'' says N D Jayaprakash of the Bhopal Gas Peedith Sangharsh Sahyog Samiti, which is one of the victims' organisations spearheading the struggle. The gas leak from Union Carbide's pesticide plant in Bhopal in 1984 killed an estimated 20,000 people and left over 5.69 lakh people with a range of injuries and disabilities. In 1989, the Supreme Court approved a settlement between the central government and Carbide under which the company agreed to pay $470 million (Rs 713 crore in the exchange rate of the day) as compensation and the government agreed to drop all civil and criminal proceedings against it. The government declared that this compensation amount was to be distributed amongst 1,05,000 injured and kin of 3000 dead. It soon became clear that this figure of casualties was a gross under-estimate, arrived at without any survey. Yet the government went ahead and distributed the same amount among five times the number originally stated. Of the Rs 713 crore paid by Carbide, Rs 113 crore was paid to people who had suffered property or livestock damage. The remaining Rs 600 crore was distributed among nearly six lakh victims or family members of those who died. On an average, each victim has received Rs 12,410. In contrast, in the high profile Uphaar tragedy of 1997, in which after a sustained legal battle for over six years, the kin of those who died got Rs 15-18 lakh and the injured got Rs 1 lakh each. Victims were also paid 9% interest for 6 years elapsed in the court case. In the Bhopal case, no interest was paid. Criminal cases against Union Carbide officials too are still pending after they were reopened in 1991. A non-bailable warrant against Warren Anderson, chairman of Union Carbide was issued in 1992 by a Bhopal court but remains unserved. Anderson was arrested three days after the disaster and bailed out immediately, after which he fled the country never to return. Dow Chemical Company, which bought Union Carbide in 2001 has refused to take any responsibility for pending matters and when a Bhopal court asked them to appear in court in 2005, they obtained a stay from the high court.